W Wielki Czwartek weszliśmy do Wieczernika, by dziękować Jezusowi za Sakrament Eucharystii oraz Kapłaństwa. Dwa Sakramenty, które nie mogą istnieć bez siebie. Bo nie ma Eucharystii bez Kapłana i nie ma Kapłana bez Eucharystii. Ksiądz Michał w homilii przypomniał co jest istotą Eucharystii – Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem”
i „Panem”, i dobrze mówicie, bo Nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy, powinniście sobie nawzajem umywać nogi. (J 13, 12 – 15)
Eucharystia to szkoła Miłości, służby i pokory. Wielu wydarzeń, słów Boga, nie rozumiemy
w życiu, tak, jak Piotr, jak Maryja. Ale trzeba się temu Słowu Boga poddać i pozwolić się poprowadzić, żeby później zrozumieć.
zdjęcia: Katarzyna Zaręba, Marcin Szopa
„Oto się powiedzie mojemu Słudze, wybije się, wywyższy i bardzo wyrośnie. Jak wielu osłupiało na Jego widok, tak nieludzko został oszpecony Jego wygląd i Jego postać była niepodobna do ludzi; tak mnogie narody się zdumieją, królowie zamkną przed Nim usta, bo ujrzą coś, czego im nigdy nie opowiadano, i pojmą coś niesłychanego”. Iz 52, 13 – 15
Liturgia Wielkiego Piątku skupia naszą uwagę na tajemnicy krzyża. Krzyżowi oddaje się w tym dniu szczególną cześć. Liturgia Męki Pańskiej ma jednak na celu ukazać nie tylko dramat krzyża, ale całość tajemnicy odkupienia. Na drzewie krzyża bowiem zawisło Zbawienie świata. W Krzyżu Chrystusa jest już obecne Jego zmartwychwstanie. Dlatego dramat Golgoty jawi się w świetle zmartwychwstania jako zwycięstwo Pana Jezusa. W Wielki Piątek dziękujemy Bogu za ofiarną miłość Jego wcielonego Syna.
Wchodząc do świątyni widzimy obnażony ołtarz. On jest symbolem obnażonego Chrystusa. Jest też znakiem, że na nim nie będzie dziś ani jutro sprawowana Eucharystia.
Przewodniczący dzisiejszej liturgii jest ubrany w czerwone szaty liturgiczne. One przypominają o królewskiej godności Chrystusa i o jego męczeństwie. Kapłan, jako głowa zgromadzenia, pada na twarz przed ołtarzem. Przez ten znak uniżenia zachęcił nas, byśmy sobie uświadomili, że przed Najświętszym Bogiem jesteśmy ludźmi grzesznymi i potrzebujemy Jego miłosierdzia. Ten obrzęd dziś stanowi akt pokuty, abyśmy weszli
w sprawowanie tajemnicy krzyża.
zdjęcia: Katarzyna Zaręba, Marcin Szopa
Wielka Sobota jest dniem ciszy oraz rozważania Męki i Śmierci Chrystusa. Jest dniem oczekiwania. Niepewność oczekiwania przerwie liturgia Wigilii Paschalnej, którą za chwilę będziemy celebrowali. Jest to już liturgia Niedzieli Zmartwychwstania.
Przed rozpoczęciem Wigilii Paschalnej kończy się adoracja przy Grobie Pańskim. W świątyni wygasi się światło, by mogło zabłysnąć na nowo podczas wniesienia światła wielkanocnego, Paschału.
Liturgia Wigilii Paschalnej obejmuje cztery części. Rozpocznie ją liturgia światła. Błogosławi się nowy ogień, który jest znakiem niegasnących pragnień Ludu Bożego, który z wiarą trwa przy Chrystusie w doczesności, aby uczestniczyć w Jego wiekuistej światłości.
Następnie przygotowuje się świecę wielkanocną, zwaną Paschałem. Jest to symbol Chrystusa zmartwychwstałego. Podczas wnoszenia paschału, kiedy kapłan pierwszy raz ogłosi: Światło Chrystusa, a my odpowiemy: Bogu niech będą dzięki, swoją świecę zapali celebrans. Przy drugiej stacji, od Paschału świece zapalą wszyscy uczestnicy Liturgii. Natomiast przy stacji trzeciej światło rozjaśni całą świątynię. Następnie będzie śpiew Orędzia paschalnego. Po Orędziu nastąpi liturgia słowa, która zakończy się proklamacją Ewangelii
o zmartwychwstaniu Chrystusa.
Trzecią część dzisiejszej Liturgii stanowi Liturgia chrzcielna. Dopełni się ona odnowieniem przyrzeczeń chrzcielnych. Wreszcie będziemy uczestniczyli w Liturgii Eucharystycznej, która stanowi szczyt Wigilii Paschalnej. Niech nasz udział w Liturgii Nocy Paschalnej umocni naszą wiarę w Chrystusa zmartwychwstałego. Niech pogłębi świadomość, że z Nim spotykamy się w sakramentach świętych, zwłaszcza w Eucharystii.
zdjęcia: Katarzyna Zaręba, Marcin Szopa
Wielka Niedziela Zmartwychwstania jest najważniejszym wydarzeniem w kalendarzu Kościoła katolickiego, gdyż stanowi o istocie chrześcijaństwa. Świętowanie Wielkiej Nocy zaczyna się dzisiaj, podobnie jak dawniej, od rezurekcji, czyli uroczystej mszy św., którą poprzedza procesja. Nazwa „rezurekcja” pochodzi z języka łacińskiego i oznacza powstanie z martwych.
Tę mszę o świcie rozpoczyna trzykrotne procesyjne obejście kościoła. Na czele procesji niesiony jest krzyż ozdobiony czerwoną stułą, tuż za nim figura Chrystusa Zmartwychwstałego i monstrancja z Hostią. Przy biciu dzwonów Najświętszy Sakrament w procesji trzykrotnie obnoszony jest wokół świątyni. Celebracja liturgii rezurekcyjnej gromadzi liczne rzesze wiernych, którzy radość zmartwychwstania wyrażają śpiewem pieśni Wesoły nam dzień dziś nastał i wielu innych.
W śpiewach wielkanocnych często spotykamy słowo „alleluja”. Wywodzi się ono z hebrajskiego hallelujah i oznacza „wysławiajcie Jahwe”.
