„Oto się powiedzie mojemu Słudze, wybije się, wywyższy i bardzo wyrośnie. Jak wielu osłupiało na Jego widok, tak nieludzko został oszpecony Jego wygląd i Jego postać była niepodobna do ludzi; tak mnogie narody się zdumieją, królowie zamkną przed Nim usta, bo ujrzą coś, czego im nigdy nie opowiadano, i pojmą coś niesłychanego”. Iz 52, 13 – 15
Liturgia Wielkiego Piątku skupia naszą uwagę na tajemnicy krzyża. Krzyżowi oddaje się w tym dniu szczególną cześć. Liturgia Męki Pańskiej ma jednak na celu ukazać nie tylko dramat krzyża, ale całość tajemnicy odkupienia. Na drzewie krzyża bowiem zawisło Zbawienie świata. W Krzyżu Chrystusa jest już obecne Jego zmartwychwstanie. Dlatego dramat Golgoty jawi się w świetle zmartwychwstania jako zwycięstwo Pana Jezusa. W Wielki Piątek dziękujemy Bogu za ofiarną miłość Jego wcielonego Syna.
Wchodząc do świątyni widzimy obnażony ołtarz. On jest symbolem obnażonego Chrystusa. Jest też znakiem, że na nim nie będzie dziś ani jutro sprawowana Eucharystia.
Przewodniczący dzisiejszej liturgii jest ubrany w czerwone szaty liturgiczne. One przypominają o królewskiej godności Chrystusa i o jego męczeństwie. Kapłan, jako głowa zgromadzenia, pada na twarz przed ołtarzem. Przez ten znak uniżenia zachęcił nas, byśmy sobie uświadomili, że przed Najświętszym Bogiem jesteśmy ludźmi grzesznymi i potrzebujemy Jego miłosierdzia. Ten obrzęd dziś stanowi akt pokuty, abyśmy weszli
w sprawowanie tajemnicy krzyża.
zdjęcia: Marcin Szopa
